Cotard Sendromu

Bugün ender kullanılan bu terim ilk olarak bir 18. Yüzyıl Fransız psikiyatristi olan Cotard tarafından nihilistik delüzyonların hâkim olduğu bir akıl durumunun tanımlanması amacıyla kullanılmıştır. Tam bir diagnostik tablo değildir ve bu delüzyonlardan mustarip hastalardan çoğunluğunda psikotik (endojen) depresyonlar (bkz.) mevcuttur.

Çalışma
Çeşitli tipte psikiyatrik hastalık ve bozukluklardan mustarip kişilerin çalışabilecekleri uygun bir iş bulamamaları bir sorun olabilir. Şiddetli bir şizofrenik hastalık geçirmiş bir kişinin hareketleri yavaştır inisiatifini kullanamaz sorumluluk üstlenemez ve toplumdan uzaklaşır. Bu hastalarda çok kere hastahanedeki endüstriyel terapi ünitesinde başlayan uzun ve sabırlı bir rehabilitasyon proçesi gereklidir. Çalışabilecek yaştaki epilepsi hastalarının %50'si iş bulma güçlükleriyle karşılaşmışlardır ve yaklaşık %10'u işsizdir. Birçok yaşlı kimse özellikle avunacak bir uğraş bulamadıkları zaman emekliliği ve işsizliği sıkıcı bulmaktadırlar işsizlik çok kere toplumsal ilişkilerin kesilmesine gelir kaybına ve artık topluma bir katkıda bulunamama duygularının hissedilmesine yol açar. Akıl geriliği olan hastalar için de aynı şey sözkonusudur çünkü tarım veya ev işleri gibi vasıfsız işçi arayan iş yerlerinin sayısı gittikçe azalmaktadır. Oysa daha yüksek düzeydeki hastalar uygun bir eğitimle çok kere şaşırtıcı derecede olumlu bir ustalık gösterebilmektedirler. Bkz. İşsizlik

Çağrışım(association)Bozuklukları

Fikirler sözcükler yaşantılar veya stimuluslar ve tepkilerin aralarındaki ilişkilere çağrışım (association) denilmektedir. Böylece kişinin yaşantısında bu unsurlardan biriyle karşılaşmasını ilişkili bir yaşantının çağrışımı izler. Bu çağrışımlar kişinin önceki yaşantısından ötürü meydana gelir ve birkaç kesin ilaaae göre oluşurlar. Bu ilkeler arasında en önemlileri yakınlık ve benzerlik «kanunlarıdır». Bu yollardan kurulan çağrışımlar birtakım öğrenim türlerinde özellikle sözlü öğrenimde hafıza ve düşünmede belirgindir. Sözlü çağrışımlar sözcük çağrışım testleriyle incelenir; süjeye belli sözcüklere «aklına ilk gelen sözcükle» cevap vermesi söylenir. Benzer tipteki zincirleme çağrışım yöntemi psikanalitik (bkz.) Tekniklerde belirgin bir yer almaktadır. Düşünce bozukluğu gösteren birçok şizofrenik (bkz.) Hastada çağrışım proçesi bozuklukları açıkça görülür. Bleuler bu durumun şizofrenide bir temel oluşturduğunu ileri sürmüş ve karakteristik belirsiz ve yersiz konuşmaya yol açan bir çağrışım «bölünmesi» ve «yersizliğinden» söz etmiştir. Bu gibi şizofreniklerde görülen kontrolsuz çağrışımlar benzerliğe dayanarak oluşur; kafiyeli ve ses benzerliği bulunan sözcüklerin «çınlama» çağrışımları biçiminde konuşmalarında yansır.

Çatışma

Freudiyen psikanalitik yaklaşıma göre aklın bilinçdışı bölümü çok önemlidir. Bir içgüdünün ilk kaynağından yani id'den (bkz.) ayrılarak ifade aramasının çatışmaya yol açtığı ileri sürülmektedir.Bu içgüdü birkaç değişik kaynaktan kritik bir incelemeye uğrar; bu kaynaklar ortamdaki gerçekliğe tekabül eden ego (bkz.) İle süperego'dur (vicdan) (bkz.). Sonucunda aklın bilinçdışı bölümünde yer alan bir çatışma; baskı simgeleştirme vs.gibi birkaç akıl savunma mekanizmasını (bkz.) harekete geçirir. Savunma mekanizmalarının mutlaka patolojik olması gerekmez; aslında bunların aktivitesi akıl sağlığı için şarttır. Ancak uygun olmayan savunma mekanizmaları hastalığa ve semptom formasyonuna yol açar; bunlar ise analiz ve hastanın uyumu bakımından daha uygun başka savunma mekanizmalarının kurulmasını gerektirir. Kişilik gelişimi çatışmaya karşı kullanılan predominan akıl mekanizmalarıyla etkilenir ve yetişkinin kişiliği çocukken kullandığı bu ilk mekanizmaları silinmez bir damga olarak taşır. Doğuştan gelen biolojik predispozisyon da kullanılan bu predominan mekanizmalarda ve bireyin ego'sunun güçlülüğünde ve güçsüzlüklerinde rol oynar. Psikanalitik teori hastanın bu bilinçsiz çatışmaların bilincine vararak bunları çözümleyebilmesi için başlıca yolun psikanalitik tedavi olduğunu varsaymaktadır.Hasta bu tedaviyle çatışmalarının bilincine varıp bunları çözümleyerek akıl bozukluğundan kurtulmaktadır.

Chiaroscuro
CHIAROSCURO (Chiaroscuro) : Yağlıboya resminde keskin karşıtlıklar yaratacak biçimde düzenlenmiş ışık-gölge dağılımı. İlk kez İtalyan ressamı Correggio tarafından 16. yüzyılın başında kullanıldı. Caravaggio ve izleyicileri bu tekniği geliştirdiler. Georges de la Tour bu alanda ilginç örnekler verdi. Rembrandt ise en büyük chiaroscuro ustası sayılır